پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر کاهش استرس بر اساس توجه آگاهی بر راهبردهای تنظیم هیجان و اجتناب شناختی بیماران زن مبتلا به وسواس فکری- عملی انجام شد. روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران زن مبتلا به وسواس بود که در سال 1400 به مراکز مشاوره و مددکاری شهر کرمانشاه مراجعه کرده بودند. از میان آنها 30 نفر به صورت نمونه گیری هدفمند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل به نسبت یکسان گمارده شدند. گروه آزمایش مداخله درمانی مبتنی بر کاهش استرس بر اساس توجه آگاهی را  به صورت گروهی، هفته ای یک بار در 8 جلسه 90 دقیقه ای دریافت کردند؛ گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های تنظیم هیجان گراس و جان و اجتناب شناختی سکستون و داگاس استفاده شد. یافته های حاصل از تحلیل واریانس یک-راهه در متن مانکوا  نشان داد که درمان مبتنی بر کاهش استرس بر اساس توجه آگاهی باعث کاهش معنادار نمرات فرونشانی و اجتناب شناختی و افزایش معنادار نمرات مؤلفه ارزیابی مجدد شناختی افراد گروه آزمایش در مرحله پس آزمون و پیگیری شده است. با استناد به یافته های حاصل از پژوهش پیشنهاد می گردد که جهت مدیریت راهبردهای تنظیم هیجان و کاهش اجتناب شناختی بیماران وسواسی از نتایج گروه درمانی مبتنی بر کاهش استرس بر اساس ذهن آگاهی  به عنوان یک روان درمانی مدرن در مراکز مشاوره و درمانی بهره برد.

یکی از رایج ترین و کاربردی ترین مداخلات روان شناختی در زمینه مدیریت حالات هیجانی، مداخلات مبتنی بر ذهن آگاهی و پذیرش است. هدف مطالعه حاضر بررسی اثرات مداخله مبتنی بر ذهن آگاهی-پذیرش و تعهد بر نشخوارفکری خشم، اضطراب رقابتی، کژتنظیمی هیجان و عملکرد ورزشی در ورزشکاران مرد رشته بدنسازی بود. پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه تجربی بود که در قالب طرح تک موردی با خط پایه چندگانه اجرا شد. جامعه آماری شامل تمام ورزشکارانی بود که به باشگاه های ورزشی بدن سازی در شهرستان سلسله از توابع استان لرستان در سال 2021 مراجعه کرده بودند. از بین این افراد تعداد 10 نفر که حائز ملاک های ورود به پژوهش بودند با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان به صورت انفرادی در یک برنامه 8 جلسه ای مبتنی بر ذهن آگاهی-پذیرش و تعهد شرکت کردند. داده ها با استفاده از تحلیل نیمرخ نمودارهای دیداری، شاخص تغییر پایا (RCI)، شاخص داده های ناهمپوش (PND,PAND,PEM)، شاخص میزان بهبودی، و اندازه اثر D کوهن تفسیر شدند. نتایج نشان داد که مداخله مبتنی بر ذهن آگاهی-پذیرش و تعهد منجر به کاهش نشخوارفکری خشم، اضطراب رقابتی، کژتنظیمی هیجان و نیز افزایش عملکرد ورزشی در ورزشکاران شده است. یافته های حاصل از پژوهش حاضر بیانگر این که مداخلات مبتنی بر ذهن آگاهی و پذیرش می تواند در بهبود کارکردهای شناختی-هیجانی و عملکرد ورزشی ورزشکاران مؤثر واقع شده و به کارگیری آن در کنار تمرینات جسمانی می تواند موجب بهبود عملکرد ورزشی آنها شود.

مقدمه: افسردگی شایع ترین اختلال روان پزشکی می باشد. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی مهارت آموزی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر تنظیم هیجان دانش آموزان دختر دارای اختلال افسردگی بود. روش کار: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری 2 ماهه روی 24 نفر دانش آموزان دختر انجام شد. روش نمونه گیری هدفمند بود و بدین منظور فراخوانی برای مشاوران مدارس متوسطه دوم جهت ارجاع دانش آموزان دختر مشغول به تحصیل در پایه دوم و سوم، مشکوک به افسردگی، ارسال شد. از دانش آموزان ارجاعی به هسته مشاوره آموزش پرورش شهرستان لاهیجان 24 نفر که بر اساس تست افسردگی بک II (BDI-II) و مصاحبه بالینی ساختاریافته (SCID) دارای اختلال افسردگی بودند، انتخاب و به صورت کاملاً تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل در انتظار درمان گمارده شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس دشواری تنظیم هیجانی گرتز و روئمر (DERS) استفاده شد. مشارکت کنندگان گروه آزمایش 14 جلسه مهارت آموزی گروهی رفتار درمانی دیالکتیکی را دریافت نمودند و گروه کنترل در لیست انتظار ثبت شدند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نگارش 22 و شاخص های آمار توصیفی و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین میانگین نمرات دشواری تنظیم هیجان دختران افسرده که مهارت آموزی رفتاردرمانی دیالکتیکی را دریافت کردند و میانگین نمرات دشواری تنظیم هیجان دختران افسرده که این روش را دریافت نکردند، تفاوت معنا داری وجود دارد (0/05 > p). نتیجه گیری: نتایج این بررسی نشان داد مهارت آموزی...

مقدمه: شواهد نشان داده اند که زنان باردار از مهارت کافی برای استفاده از راهبردهای کارآمد تنظیم شناختی هیجان برخوردار نیستند. آموزش مهارت های زندگی یکی از مداخلات مؤثر در تخفیف مشکلات روان شناختی دوران بارداری است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش مهارت های زندگی بر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان مادران باردار انجام شد. مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی، جامعه آماری دربرگیرنده کلیه زنان باردار شهر تبریز در سال 1396 بود. تعداد 30 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه (15 نفر برای هر گروه) جایگزین شدند. گروه ها پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی (2001) را به عنوان پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. 8 جلسه یک ساعته به مدت هشت هفته آموزش مهارت های زندگی به صورت گروهی در گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیره و تک‍ متغیره تحلیل شدند. یافته­ ها: آموزش مهارت های زندگی به کارگیری راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان (تمرکز مجدد مثبت، تمرکز مجدد بر برنامه ریزی، ارزیابی مجدد مثبت، پذیرش و دیدگاه‍ گیری) را در زنان باردار افزایش داد و موجب کاهش استفاده از راهبردهای منفی (فاجعه انگاری، خود سرزنشگری، نشخوار فکر و سرزنش دیگری) گردید (001/0p<). نتیجه گیری: با توجه به اینکه آموزش مهارت های زندگی بر تنظیم شناختی هیجان زنان باردار تأثیر دارد؛ آموزش این مهارت ها به عنوان یک روش مؤثر در ارتقای راهبردهای مثبت و کاهش راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان به ویژه در دوران بارداری توصیه می‍ شود.

مقدمه: تحقیقات نشان داده است که درمان ذهن آگاهی می تواند ابعاد جدیدی از رابطه ذهن و بدن را مشخص سازد. بنابراین؛ پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر مهارت های تنظیم هیجان نوجوانان انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر ازنوع مطالعات شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری سه ماهه است. جامعه آماری پژوهش حاضر عبارتست از کلیه دانش آموزان پسر دوره اول مدارس دبیرستان در منطقه 13 شهر تهران در سال 1397؛ از این میان به شکل نمونه گیری هدفمند و بر اساس معیارهای ورود به پژوهش تعداد 40 نفر از دانش آموزان انتخاب شدند و به صورت تصادفی به 2 گروه 20 نفره گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه ی تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی، کرایچ و اسپینهاوم (2001) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم افزار spss نسخه 25 استفاده شد. نتایج: نتایح نشان داد که درمان ذهن آگاهی بر تنظیم هیجان اثرگذار بود و از نظر آماری معنی دار بوده است (001/0≥, P). همچنین اثر درمان در مرحله پیگیری ثابت باقی مانده است (001/0≥, P). نتیجه گیری: به نظر می رسد که مداخله ذهن آگاهی می تواند بر متغیر هیجان اثرگذار باشد.

زمینه و هدف: با توجه به این که کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در معرض خطر مشکلات هیجانی و اجتماعی هستند، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر افزایش مهارت های اجتماعی کودکان با اختلال طیف اوتیسم بود. روش: روش: پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه گواه بود. برای این منظور تعداد 25 نفر از کودکان با اختلال طیف اوتیسم انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند. گروه آزمایش، آموزش تنظیم هیجان را به صورت گروهی در هشت جلسه دریافت کرد ولی گروه گواه، این آموزش را دریافت نکردند. هر دو گروه در مراحل پیش آزمون و پس آزمون به وسیله پرسشنامه مهارت های اجتماعی استون (2003) ارزیابی شدند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که گروه آزمایش به طور معناداری پس از اجرای مداخله در حیطه درک عاطفی، آغاز و حفظ تعامل، عملکرد بهتری از گروه گواه داشته است (0/01 >P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، آموزش تنظیم هیجان با بالابردن مهارت های تنظیم هیجانی در روابط اجتماعی و دیدگاه گیری عاطفی و شناختی باعث بهترشدن درک عاطفی، آغاز، و حفظ تعامل اجتماعی در کودکان طیف اوتیسم می شود.

زمینه و هدف: شناخت عوامل دخیل در میزان تاب آوری سربازان و چگونگی تنظیم هیجانات در برابر مسائل و مشکلات دوران سربازی، می­تواند باعث پیشگیری از بروز بسیاری از رفتا­ر­های نامطلوب در محیط نظامی و نیز سازگاری بیشتر فرد با محیط شود، لذا این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین تنظیم هیجان و تاب آوری و عوامل مؤثر بر آن در سربازان فرماندهی انتظامی شهرستان مرودشت در سال 1399 انجام شد. روش ها: مطالعه حاضر، از نوع پژوهش­ های نیمه­ آزمایشی پیش ­آزمون-پس ­آزمون با دو گروه کنترل و آزمون، با روش نمونه­­ گیری خوشه­ ای تصادفی با حجم نمونه 118 نفر )در هر گروه 59 نفر( در سال 1399 در مقرهای انتظامی شهرستان مرودشت انجام شده است. برای جمع­ آوری داده­ها از پرسشنامه­ های جمعیت شناختی 8 سوالی، تاب­آوری با 25 سوال، تنظیم شناختی هیجان با 18 سوال و خودکارآمدی 32 سوالی استفاده شد. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 22 و آزمون های آماری Chi-square، Pearson correlation، Independent t-test و linear regression تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که نمره خودکارآمدی و تاب آوری قبل و بعد از مداخله آموزشیِ مهارت ­های تنظیم هیجان بر تاب­ آوری سربازان، در گروه آزمون تفاوت آماری معناداری داشت (0/001P≤)، در حالی­ که این تغییرات در گروه کنترل معنادار نبود (0/706=P < /span>). درون گروه­ ها، نمره تنظیم هیجانی قبل و بعد از مداخله در گروه کنترل و مداخله تفاوت معناداری را نشان نداد اما میانگین تغییرات در گروه مداخله بیشتر بود. همچنین نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین تاب آوری و تنظیم هیجان رابطه همبستگی وجود دارد (0/302r= و 0/002P=) و تحلیل رگرسیون خطی جهت تعیین تأثیر تنظیم هیجان بر تاب­آوری در دو گروه آزمون و کنترل بعد از مداخله نیز نشان داد که 8 درصد تغییرات نمره تاب­ آوری وابسته به تنظیم هیجان می ­باشد. نتیجه گیری: مداخله آموزش مهارت های تنظیم هیجان بر تاب ­آوری با استفاده از نظریه خودکارآمدی بر روی سربازان تأثیر قابل توجهی دارد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.